Eilandtour Sao Vincente

Dag 10 Vanmorgen heerlijk ontbeten en jawel koffers gepakt want vanavond slapen we in een ander hotel.  Dit hotel was niet naar mij zin. We liepen op ons gemak naar de ontmoetingsplaats waar we om 8.45 hadden afgesproken. De eilandtour begon km 9.00 maar we zouden de nieuwe hotels nog door spreken. Van 2 hadden we op booking.com  al gezien dat deze te ver uit het centrum lagen, ondanks dat het hele luxe met zwembaden waren. Dan liever iets minder luxe. Philipe, onze agent hier op sao Vincent wees ons een groen gebouw aan met uitzicht op de haven en vroeg of we deze wilde proberen. Hij zou onze koffers ophalen en de kamer controleren. Als we het niks vonden had hij nog meer opties. Onze Nederlandse gids Sandra stond met chauffeur al te wachten en we vertrokken voor de eilandtour. Sandra vertelde wat over het eiland en we reden richting Sao Pedro. Een klein dorpje tegen de luchthaven aan. De bevolking leeft daar van de visvangst. Sandra vertelde dat er in december en januari bijna geen vis was en dat ze dan alleen rijst en bonen eten. De familie band is hier erg belangrijk.  Ze helpen elkaar. In dit dorp was ook een ecohotel gebouwd en daar proberen ze alles te gebruiken van het eiland en de bevolking zo te steunen. Daarna reden we naar de Mont Verde,  de hoogste berg van het eiland ad 750 meter hoog. Na een behoorlijke klim met een smalle weg naar boven en veel diepte als uitzicht kwamen we helemaal boven aan. Boven is het een militair terrein waar jongens van 18 jaar verplicht voor 14 maanden in dienst moeten.  Ze zijn een week of 2 boven en dan weer door naar de volgende plek of een ander eiland. Zo kan gebeuren dat ze 14 maanden hun familie niet zien. Omdat je boven in de wolken bent is het daar altijd een stuk kouder en soms miezert het er ook wat. Sandra vroeg aan twee soldaten of het goed was dat we foto's maakten en of ze met ons op de foto wilde. Daar gingen ze akkoord mee. Gekleed met winterjas en muts op voor de kou stonden wij daar in onze korte broek gekleed op de foto. Het was inderdaad een beetje koud, maar voor ons was het maar even. Genoten van het uitzicht en nog een jong paar meegenomen die dachten dat ze het wel even konden lopen naar boven. De jongen op slippertjes. Het naar boven lopen was een tocht van 5 uur en ze waren blij dat ze even met ons me mochten rijden. In eerste instantie zouden ze terug gaan lopen, maar ze vonden het toch verstandig om mee terug naar beneden te gaan en daar van daar te gaan lopen naar Mindelo.  Wij zouden richting Baia das Gates gaan om daar lekker koffie te drinken. Daar aangekomen zagen we dat Sao Vincent dus zandstranden heeft wat we tot nu toe nog niet gezien hadden. deze plaats was in de zomer heel druk met mensen die ook kwamen bbqen en in augustus van het festival kwamen genieten. Andries gelijk even het water in wandelen en wij een stukje de pier op. Bij de koffie vertelde Sandra dat er toevallig een cruise schip was aangekomen en dat er zo in het restaurant 60 Engelsen zouden komen eten en dat ze daar een beetje nerveus over waren. Er werd een muziekband neergezet voor de Engelsen,  waarvan wij begonnen te lachen, want zo dansend publiek is het niet. Maar goed, wij vertrokken verder naar het zandduin. Een paar km verder stopte we en ook 5 bussen met, ja hoor, Engelsen het krioelde van de camera's,  want ieder wilde dat mooie zand op de foto. Normaal was er niemand maar ja een keer per jaar komt er een cruise en net die dag dat wij ook de eiland tour deden. Pffffffff . Wij door naar het volgende stopplaats,  het strand waar je kan kitesurfen. Ondertussen hadden wij ontdekt dat het jonge stel hun mobiel in de auto had laten liggen en hoopten we dat ze belde en inderdaad ze belden waar we waren en kwamen er vrij vlug aan rijden. Wij snapte niet hoe ze zo vlug aan een auto kwamen en ook wisten waar we waren. Bleek dat ze terug gelift waren naar Mindelo en daar een auto hadden gehuurd bij het informatiecentrum gevraagd naar onze route en gegokt dat wij de telefoon zouden opnemen.  Al met al toch een mazzel en blij dat ze hun mobiel weer terug hadden.  We zeiden gedag tegen het jonge stel en Sandra vertelde nog wat over de vulkaan waar we vanaf het strand naar stonden te kijken. Inmiddels begonnen we trek te krijgen en gingen we op weg naar ons restaurant in Ponta do Calhau waar gereserveerd was voor ons. Daar aangekomen zat het jonge stel ook te wachten op eten. We besloten om gezellig bij hun aan te schuiven wat paniek veroorzaakte bij het restaurant.  We waren ineens met meer dan gereserveerd.  Sandra uitleggen dat het jonge stel van de kaart bestelde en wij wat al van te voren was opgegeven.  Diverse heerlijke soorten vis. Nog even gezellig geklets en daarna gingen we lopend verder om de andere kant van de vulkaan te bekijken. Ook was daar een mooie snorkel plek, waar we nog mooie foto's hebben gemaakt. We kregen deze dag een indruk van het eiland en was toch nog anders dan verwacht! Terug nog langs een dorp met eigen watermolens en ook veel eigen verbouwing en toen was het tijd om langzaam terug te gaan.  Terug gekomen, wij lopen naar het hotel om te kijken of deze naar onze zin was. Een mooie grote kamer, badkamer en balkon en mooi uitzicht op de haven. Hier konden we prima vertoeven. Koffers weer uitgepakt en in de avond heerlijk pasta gegeten bij Mammamia. Al met al een drukke dag en voor morgen besloten we om heerlijk naar het stand te gaan en niks te doen. Het